In the park

มนต์ใบไม้

ม่านใบไม้ระย้าย้อยลงเรี่ยพื้น
อยากจะหยุดวันคืน หยุดค้นหา
เพื่อซึมซับทุกทุกภาพให้ตรึงตรา
หว่างเวลาใช้ชีวิตดั่งคนจร

ฉันต้องมนต์สีทองของใบไม้
ทอประกายระยิบระยับกับแดดอ่อน
ใบใหญ่เล็กหยอกลมล้ออรชร
เป็นลีลาเอื้ออาทรกันและกัน

เงาต้นไม้สะท้อนภาพทาบน้ำนิ่ง
ภาพความจริงหรือนี่เพียงภาพฝัน
เห็นหงส์สองว่ายเคียงคู่อยู่เคียงกัน
ราวโลกนี้นิ่งพลันนิรันดร

มวลเมฆขาวประดับฟ้ากว้างกว่ากว้าง
ช่างแตกต่างจากฟ้าเมื่อวันก่อน
เช่นนี้หนอชีวิตไม่แน่นอน
อาจทุกข์ร้อนแต่สุขล้ำก็คืนมา

ฉันเดินเรื่อยเรื่อยไปในสวนศรี
ธรรมชาติปรานีเราหนักหนา
สรรพสิ่งเกื้อกูลกันด้วยเมตตา
ฉันหวังว่าโลกนี้เป็นเช่นเดียวกัน

ก่อนลำแสงสุดท้ายจะลับฟ้า
ฉันเดินกลับออกมาจากสวนขวัญ
ประทับภาพนิรมิตวิจิตรนั้น
ไว้เป็นความทรงจำไม่รู้เลือน